
«Παρόλο που πάντα ήμουν και εξακολουθώ να είμαι υπέρ της χρήσης ιδιωτικών κεφαλαίων για την περαιτέρω ανάπτυξη του ΟΛΠ, έχω κατά καιρούς εκφράσει σοβαρότατες επιφυλάξεις για την πώληση πακέτου μετοχών του ΟΛΠ.
Από τις 11 Μαίου 2012 το Ελληνικό Δημόσιο δεν κατέχει πλέον καμία μετοχή της ΟΛΠ Α.Ε. Μέχρι την ημέρα εκείνη και από 14/2/2012, κατείχε περίπου το 51,04% των μετοχών, με το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. να κατέχει το 23,1%. Τώρα το Ταμείο κατέχει το 74,14% των μετοχών. Το υπόλοιπο 25,86% των μετοχών είχε ήδη πωληθεί όταν η ΟΛΠ Α.Ε. μπήκε στο Χρηματιστήριο, το 2003. Εισέπραξε τότε το Ελληνικό Δημόσιο και ουχί ο ΟΛΠ περίπου 54 εκατ. ευρώ» και πρόσθεσε: «Προφανώς βέβαια το Ελληνικό Δημόσιο, ελέγχοντας το 100% του Ταμείου, εξακολουθεί να ελέγχει έμμεσα το 74,14% των μετοχών του ΟΛΠ. Υπόψη ότι η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών αυτών είναι 18.534.440 μετοχές επί 9,40 ευρώ ανά μετοχή, ίσον 174,2 εκατ. ευρώ περίπου. Για μια αίσθηση του μεγέθους αυτού η καθαρή παρούσα αξία (ΚΠΑ) της σύμβασης του ΟΛΠ με την Cosco Pacific είναι 664,7 εκατ. ευρώ για τη χρήση της Προβλήτας ΙΙ και της μελλοντικής Προβλήτας ΙΙΙ του Σ.ΕΜΠΟ.), και αυτό με υποτιθέμενο επιτόκιο προεξόφλησης 9%. Εάν το επιτόκιο προεξόφλησης είναι χαμηλότερο, η ΚΠΑ είναι πιο μεγάλη. Αν για παράδειγμα το επιτόκιο είναι 5%, η ΚΠΑ ανεβαίνει περίπου στα 2,5 δισ. ευρώ. Και αυτό μόνο για τις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σ.ΕΜΠΟ., όχι για όλο το λιμάνι» και συνέχισε. «Ωραία λοιπόν όλα αυτά τα περί Θάτσερ, αλλά τουλάχιστο στο δικό μου το μυαλό γεννώνται τα εξής ερωτήματα: 1. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί η μεταβίβαση στο Ταμείο του υπολοίπου των μετοχών που μέχρι 11/5/2012 κατείχε το Ελληνικό Δημόσιο; 2. Τι θα κάνει το Ταμείο τις μετοχές αυτές και τι προσδοκά να εισπράξει από την πώλησή τους;». Ο ίδιος κατέληξε: «Τη στιγμή που οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι επί τάπητος, δίκη μου άποψη είναι ότι καλύτερα το Ταμείο να μην πουλήσει καμία μετοχή, αλλά ο ΟΛΠ να προχωρήσει με άλλες παραχωρήσεις, όπως για παράδειγμα της Προβλήτας Ι του Σ.ΕΜΠΟ., του car terminal, του cruise terminal, της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος ή και άλλων δραστηριοτήτων του, ακολουθώντας το μοντέλο landlord όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες στην Ευρώπη. Και προφανώς όλα αυτά κατόπιν διεξοδικής ανάλυσης και μελέτης για τους όρους και τη βιωσιμότητα των παραχωρήσεων αυτών». Το ερώτημα που προκύπτει στην περίπτωση κατά την οποία η κυβέρνηση δεν επιλέξει την παραχώρηση αλλά προχωρήσει στη διάθεση μέσω αγοράς πλειοψηφικού πακέτου είναι το πώς θα εξασφαλιστούν οι μη ανταποδοτικές επενδύσεις όπως στον τομέα της ακτοπλοΐας, η ασφάλεια των λιμένων, η τιμολογιακή πολιτική κυρίως στην ακτοπλοΐα που εξυπηρετεί συγκοινωνιακές ανάγκες της νησιωτικής χώρας, η μη κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης του επενδυτή και εν γένει ο εγκλωβισμός της εθνικής οικονομίας σε ιδιωτικές εταιρείες χωρίς δικαίωμα παρέμβασης από το κράτος. |